santos morcegos


 

 

«A Santa Compaña é unha procesión de mortos ou ánimas en pena que percorren os camiños  dunha parroquia. A procesión adoita ir encabezada pola persoa viva que porta entre as  súas mans unha cruz e mais un caldeiro con auga bendita; tras el, varias ánimas con  cirios acesos, non sempre visíbeis, sígueno. A súa presenza faise notoria no cheiro a  cera queimada e no vento que se ergue ao seu paso seguido polas ánimas que levan cirios acesos que, ás veces, son ósos. A persoa viva que precede esta procesión pode tratarse tanto dun home como dunha muller, dependendo de se o patrón da parroquia é santo ou santa. Ademais, o portador da cruz non pode en ningún momento volve-la cabeza nin renunciar aos seus cargos precedendo á Santa Compaña. Só será ceibado cando atope a outra persoa polo camiño a quen lle entregar a cruz e mailo caldeiro, momento no que estoutro pasará a substituílo».

Fonte. Páxina de facebook Orgullo Galego

Deep into the darkness


 

«Presently my soul grew stronger; hesitating then no longer,
“Sir,” said I, “or Madam, truly your forgiveness I implore;
But the fact is I was napping, and so gently you came rapping,
And so faintly you came tapping, tapping at my chamber door,
That I scarce was sure I heard you”—here I opened wide the door;—
Darkness there and nothing more.
Deep into that darkness peering, long I stood there wondering, fearing,
Doubting, dreaming dreams no mortals ever dared to dream before»

 Edgar Allan Poe. The Raven.1845

«Mas de pronto me animé y sin vacilación hablé:
«Caballero -dije-, o señora, me tendréis que disculpar
pues estaba adormecido cuando oí vuestro rasguido
y tan suave había sido vuestro golpe en mi portal
que dudé de haberlo oído…», y abrí de golpe el portal:
sólo sombras, nada más.
En la profunda oscuridad, permanecí, largo tiempo, temeroso,

atónito, soñando sueños que ningún mortal se haya atrevido a soñar jamás»

Investidura apócrifa


 

 

 

fiesta, siesta

«tcharanga» y pandereta

en julio San Fermín

y la feria de abril

 

himno sin letra

tortillas y cocretas

paro juvenil

la capital «madriz»

 

toros, paella

tricornios y peinetas

ministros de postín

con elecciones mil

 

un rey preparado

ya no hay golpes de estado

si vienes (de erasmus) por aquí

ya no te querrás ir

 

Citas (XXXIX)


 


«I’m scared to death to think that my interest is getting softer. I can not resist this loneliness, seeking company and I can not resist the company «

«Ich bin zu Tode erschrocken, um zu denken, dass mein Interesse immer weicher wird. Ich kann dieser Einsamkeit nicht widerstehen, ich Unternehmen zu suche und ich kann dem Unternehmen nicht widerstehen»
“Me da miedo atroz pensar en que se está debilitando mi interés por todo. No resisto esta soledad, busco compañía y no resisto la compañía”
Andres Caicedo.(1951-1977)

microrrelato de mierda


Featured image

No se lo pensó, nada más declarada la guerra fue uno de los primeros en alistarse, ya era un cadáver y pensó que ya que su vida no tenía ningún valor al menos su muerte serviría para que otro pobre diablo conservara la suya aunque no se lo mereciera. Él quería morir y no haría nada por impedirlo, es más, actuaría de forma temeraria y suicida exponiéndose hasta conseguirlo. A pesar de sus esforzados intentos, el destino despiadado se mofaba de él negándole su deseo. El último día de la guerra, tras largos y penosos años combatiendo tan sólo había conseguido medallas, ascensos y reconocimientos, algo humillante para un cadáver, para alguien que ya estaba muerto.

L´automne


 

«Les sanglots longs
Des violons
De l’automne
Blessent mon coeur
D’une langueur
Monotone».

Paul Verlaine(1844-1896) Chanson d´automne

«Los largos sollozos de los violines de otoño hieren mi corazón con monótona languidez»

Teletexto


“Un pájaro posado en un árbol, nunca tiene miedo de que la rama se rompa, porque su confianza no está en la rama, sino en sus propias alas”. (Anónimo)

Se nos poñemos moñones así poderíamos definir o estilo ecléctico deste dueto valenciano arriscándonos a levar unhas cantas hostias pero é que cos seus riffs pegañentos, sorprendentes punteos e letras que mostran unha sensibilidade que fan que moonriver semelle un orangután eruptando fan que non atope outro xeito mellor de transmitir oas hiperactivas vibracións que transmiten. En suma, unha boa merda. Desfruten!

https://teletexto.bandcamp.com/album/teletexto

Bandeira galega (III)


 

A Estreleira

Bandeira do movemento socialista e comunista que aposta pola independenza e autodeterminación de Galiza. A estrela vermella foi engadida por militantes comunistas da UPG (Unión do Povo Galego) alá por los anos 60, lembrando a «estrela solitaria» da bandeira de Cuba, adoptada tras independizarse de España.

A primeira vez que se inserta unha estrela no centro da bandeira de Galiza é nun deseño de Castelao previo á Guerra Civil Española. No que  a estrela non era vermella, senón branca ou  plateada.

É usada polos independentistas  galegos de esquerdas, e coma reclamo do autonomismo e rexionalismo federal. Todos os partidos nacionalistas de esquerdas de Galiza usan esta bandeira coma símbolo do seu nacionalismo.